υπερτμηματικός

-ή, -ό, Ν

το ουδ. ως ουσ. το υπερτμηματικό

γλωσσ. χαρακτηριστικό τής ομιλίας, όπως είναι ο δυναμικός ή ο μουσικός τονισμός ή η σύνδεση τών λέξεων, το οποίο συνοδεύει τα σύμφωνα ή τα φωνήεντα ή τίθεται πάνω από αυτά, αλλ. προσωδιακό χαρακτηριστικό.

[ΕΤΥΜΟΛ. Απόδοση στην ελλ. ξεν. όρου, πρβλ. αγγλ. suprasegmental].